Tim Jackson begint zijn uiteenzetting met hoop. Iedereen
hoopt op een blijvende welvaart voor heel de wereld. Er hangt wel enige ironie
aan vast. Tegenwoordig zien we welvaart alleen nog maar in termen van geld en
economische groei. We hebben de economie zover laten lopen dat we nu het gevaar
lopen de hoop te ondermijnen door het uitputten van onze voorraden.
Het enige wat heeft geholpen voor de CO2 uitstoot een klein beetje tegen te houden, was de recessie.
Maar dan stonden we in een dilemma van groei. We kunnen er niet mee leven, maar
we kunnen ook niet zonder leven. Dan deed er zich een moeilijke keuze voor:
dump het systeem of verniel de planeet. Eerst zei Jackson dat het een moeilijke
keuze was. Nadien voegde hij er aan toe dat we geen keuze hebben.
We houden van materiële dingen, maar ook van nieuwe ideeën,
nieuwe avonturen, nieuwe ervaringen,… Mensen willen altijd meer en meer. We
zijn niet meer tevreden met wat ze hebben. We willen mooie auto’s, grote
huizen, meer vakantie, de nieuwe iPad,… We zijn niet meer tevreden met iets
‘gewoon’. Mensen blijven maar kopen, ook al hebben ze schulden en kunnen ze het
niet betalen. We willen erbij horen, indrukken creëren, machtsvertoon uiten,
laten zien dat we status hebben,…
Hier draaien we uit op het gevolg dat we de grondstoffen
maar blijven uitputten. Tim Jackson haalde in zijn uiteenzetting een voorbeeld
aan voor een goede investering. Het gaat over een internet zoekmachine. Ecosia
genaamd. Zij halen hun inkomsten uit gesponsorde links die verschijnen wanneer
je iets zoekt. Ze verkrijgen op dezelfde manier inkomsten, maar 80% van deze
inkomsten worden overgedragen aan een regenwoudbeschermingsproject in het
Amazonegebied.
Tim Jackson wil dat we blijven investeren. Niet om
consumptietoename, maar om het beschermen van ecologische activa waar onze
toekomst op rust. Zo kunnen we misschien hoop herwinnen.
Ik vind dat Tim Jackson het heel mooi uitlegt. Ik kan me dan
ook wel vinden bij zijn uiteenzetting. Natuurlijk kan Tim Jackson wel blijven
pleiten, maar het zijn nog altijd de mensen die ook moeten willen. Iedereen
moet een beetje willen meewerken. In theorie is dit fantastisch uitgelegd. Als
dit in praktijk ook zo moest kunnen, zou dit formidabel zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten