è
Dit is een reportage over een gezin dat hun
pasgeboren kindje moet afgeven. Achille, hun zoontje, heeft een hartafwijking
en kan niet meer verder leven. Ine, de zorgverlener, helpt de ouders met het
verwerken van het verlies. Voor de ouders zou het doopsel heel veel betekenen.
Dit zou helpen om het verlies een plaats te geven en het te kunnen verwerken.
Ine zorgt voor een mooi doopsel in intieme kring. Het doopsel vond ook plaats
in het ziekenhuis, waar de hele situatie zich afspeelde. Het doopsel zorgde
voor verbondenheid met het zusje. Zo kon er een band ontstaan tussen deze twee.
Het was belangrijk voor de ouders dat ze niet altijd dat het niet alleen om
verdriet ging, maar dat er ook enige vreugde aan te pas kwam. Door deze doop
ontstond er toch nog een moment van gelukkig zijn.
Vrijwilligerswerk in de gevangenis
è
In deze reportage zien we Jan, die
vrijwilligerswerk doet in de gevangenis. Volgens Jan moet je een gevangene niet
twee keer veroordelen, maar wel zoeken naar het goede in de mens. Elke mens
heeft ongetwijfeld iets goeds.
In de gevangenis ontmoet hij Gonzalo.
Gonzalo heeft een drugverslaving en is hierdoor in de gevangenis terecht
gekomen. Een paar weken nadat ze Gonzalo oppakten, is zijn moeder overleden aan
kanker. Gonzalo zijn wereld stortte in. Hij had geen afscheid kunnen nemen en
bovendien voelde hij zich een beetje verantwoordelijk voor de dood van zijn
moeder. Gonzalo kreeg veel steun van Jan.
Nu gaat Gonzalo elke zaterdag naar de mis
en steekt hij daar een kaarsje aan voor zijn moeder. Hij gebruikt zijn tijd
tijdens de mis om na te denken of hij het goed doet en om te bidden. Hij
eindigt zijn verhaal met: Te quiero, mama!
Noodweer Pukkelpop:
è
Deze reportage gaat over het noodweer in
Pukkelpop. We kunnen zien hoe iedereen in paniek is. Er breekt een volledige
chaos los. Iedereen liep alle kanten uit. Er waren 3 doden en 10tallen
gewonden. Die dag is Pukkelpop niet meer doorgegaan. De reporter vroeg zich af
wat mensen er van vonden dat Pukkelpop de dagen erna nog in beperkte vorm
doorging. De reacties waren gemengd. Sommigen vonden dat de show gewoon mocht
doorgaan, want dat ze zo’n groot evenement niet op 1,2,3 af konden blazen.
Anderen vonden het niet kunnen dat het nog doorging, want er was geen reden
meer om te feesten.
Persoonlijk zou ik ook naar huis gaan. Als
er doden zijn gevallen, kan je toch onmogelijk nog plezier beleven terwijl
anderen in rouw zijn.
è
In dit filmpje zien we hoe getuigen vertellen
over hoe zij gemarteld werden. In totaal werden er meer dan 200 mensen
gemarteld. De martelaars gebruikten meer dan 20 martelmethodes. Je kan horen
aan de stem van de getuigen dat ze onrustig zijn, dat ze moeite hebben om het gezegd
te krijgen. Het is duidelijk dat ze eronder lijden.
Ze doen beroep op de VN- veiligheidsraad om
deze zaak voor het gerecht te slepen. De slachtoffers willen dat de martelaars
gestraft worden voor hun gruwelijke daden.